بازدید امروز :4
بازدید دیروز :67
کل بازدید :850570
تعداد کل یاداشته ها : 404
03/11/29
12:21 ص
.jpg)
.jpg)
2- روزه و روزه‌داری در دین مسیحیت
تاریخ روزه‌داری در دین مسیحیت به قبل از قرن هشتم می‌رسد، روزه در تقویم کلیسا هم ثبت شده و جزو آداب فقهی به شمار می‌رود.در انجیل آمده که: آنگاه عیسی به قوت روح به پایان برده شد تا ابلیس او را امتحان کند، پس چهل شبانه روز روزه داشته و نهایتاً گرسنه گردید.در اناجیل به وجوب روزه تصریح شده و روزه‌دار را ستوده و او را از ریا برحذر داشته است.
سنت یهودی تا زمان حضرت عیسی – در صورتهای مختلفش- یعنی پرهیز از خوراک، پرهیز از سخن و... رایج بوده و پس از او هم میان حواریان و کسانیکه مبلغ پیامش در مناطق مختلف جهان شدند، رواج داشته است. بطوری که روزه‌داری از خصوصیات حواریون و رسولان پیام عیسی بوده است.
- روزه و روزه‌داری در دین یهود واژه عبری برای کلمه روزه، لفظ صوم است؛ در آئین یهود روزه جزئی از مجموعه اعمالی است که یک یهودی برای ذلیل ساختن تن و رنجور ساختن آن انجام میدهد. در تمام اوقات در میان هر طایفه و ملت و مذهب موقع ورود اندوه و رحمت غیرمترقبه معمول بوده است (یونس5:3) و می‌توان گفت که حکم طبیعت است که در این مواقع پرورش و نمو را ترک میکند.
نوشته شده توسط اکرم امانی تفاوت روزه در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه‌هاست، هرچند در ادیان مختلف جزئیات و کیفیت روزه تفاوت دارد اما اصل حکم روزه وجود دارد و هدف آن بطور کلی تهذیب نفس و ایجاد طهارت و پاکی معنوی و رفع رنج و بلاست . مقدمه روزه عملی عبادی و هماهنگ با روح و روان انسان است که در صورت تحقق دقیق با توجه به شرایط و معیارهای یک روزه واقعی نتایج گرانی را در امور روحی، روانی، معنوی، بهداشتی، اقتصادی و ... برای فرد و اجتماع به ارمغان می‌آورد.روزه ظهور در پیروان ادیان الهی دارد، چون ناشی از مبدا ایمان و امر خدا می‌باشد و نیروی مقاومت را افزایش میدهد تا انسان را به مقام تقوا برساند.روزه ضمن وجوب در ادیان الهی، انگیزه فطری نیز داشته زیرا بشر تعالی طلب که نمی‌خواست تا سطح حیوانات پایین بیاید و یکسره محکوم تمایلات و شهوات حیوانی گردد، روزه را وسیله و سپری برای مقاومت در برابر این گونه تمایلات قرار داده تا خود را به کمال برساند.
روزه بر چهل وجه باشد. زهری گوید، حضور امام چهارم (ع) شرفیاب شدم. فرمود: ای زهری! از کجا آمدی؟ عرض کردم: از مسجد. فرمود: گفتگوی شما در چه بود؟ عرض کردم: راجع به روزه گفتگو داشتیم. رأی من و اصحابم متفق شد که روزه واجبی جز روزه رمضان نیست. فرمود: ای زهری! چنین نیست که شما گفتید. روزه بر چهل وجه است، ده تا واجب چون وجوب ماه رمضان، ده تا حرام، چهارده تا بر وجه تخییر که مکلف مخیر است میان روزه و افطار آن. روزه اذن بر سه وجه، روزه تأدیب، روزه اباحه، روزه سفر و بیماری. عرض کردم: قربانت! این ها را شرح بده برای من. فرمود:
سوره مبارکه عبس آیه شریفه 24 انسان باید به غذا خویش بنگرد .کلمه طعام با مشتقاتش 47 بار در آیات شریفه قران نقش بسته است و کلمه طعام 18 مرتبه در آیات متعدد و سوره مختلفن آمده است و این اهمیت غذا را میسازد که چقدر نقش مهمی در روحیات و جسم آدمی دارد در سوره مبارکه عبس قران دستور میدهد به غذای خودتان نگاه کنید .زمانیکه انسان در دوران جنینی بسر میبرد نحوه تغذیه وی ارتباط نزدیک وخاصی با نوع تغذیه مادر دارد و برای این زمان در کتب حدیثی سفارشاتی در این زمینه شده است .درکتاب حکام الاخلاق ج 1 صفحه 49 آمده است : به زن باردار در ماهی که میزاید خرما بخورانید که فرزندش بردبار و پاکدامن خواهد بود .
1ـ اثر تربیتی، روانی مهمترین اثر روزه بعد تربیتی و روانی آن است. روزه روح آدمی را تلطیف و اراده انسان را " قوی " و غرائز او را " تعدیل " میکند.
از مرتاضان و مهذبان نفوس، که از راههای مخصوص به خود به تطهیر روح میپردازند، گرفته که معتقدند : آنچه نفس را ناخوش آید، باید بدان پرداخت و روزه چنین است تا صوفیان، که چله نشینند و از اصولشان امساک است، و عارفان که میگویند : اندرون از طعام خالیدار تا در او نور معرفت بینی (10) همگی نقش محوری روزه در خودسازی و تهذیب نفس را باور دارند؛ زیرا روزه، تمرین مقاومت و آمادگی روحی در خودسازی است. برای این که اخلاق و تهذیب نفس بر دو پایه استوار است :
الف) تخلیه؛ یعنی پاکسازی و تصفیه روح از عادات ناپسند و آلودگیهای مادی که مقدمه آن شناخت صفات پسندیده و ناپسند است.
ادامه مطلب...
مقدمه
خداوند متعال به مقتضای ربوبیت خود، برای تربیت بشر و رساندن او به کمال شایسته خویش یک سلسله عبادات و وظایف اخلاقی معین فرموده است تا آدمی در سایه عمل به آن عبادات و به کار بستن وظایف به کمالی که برای آن آفریده شده است. ، برسد و بهره خود را از نعمات خداوندی به دست آورد؛ زیرا تا هنگامی که بشر گرفتار رذایل اخلاقی است و کردارهای زشت و ناروا گریبانگیر اوست، نیروهای معنوی و قوای روحانی او همچنان در مرحله استعداد باقی مانده و پا به عرصه فعلیت نخواهد گذاشت و تا چنین نشود و استعدادها ظهور نکند، به دلیل عدم سنخیت با عالم معنا درک آن لذایذ و نعمتها برای او امکانپذیر نخواهد بود.
ماه مبارک رمضان، فرصت مغتنمی فرا راه انسان قرار میدهد تا مجموعهای از عبادات را به عنوان تکلیف انسانی بجا آورده و در پرتو صفای باطن، نورانیت زمین را نیز فزونی بخشد. خاکیان در این ایام و لیالی متبرکه که فاصله زمین به حداقل می‌رسد، آن چنان بال و پر میگیرند که برتر از ملائک، حضور گرم ذات اقدس پروردگار را نیز حس میکنند. همه این دستاوردها را باید مدیون " روزه " و " امساک " دانست که مهمترین عبادات ماه رمضان است. روزه، ابعاد گوناگونی دارد و آثار فراوانی از نظر مادی و معنوی در وجود انسان میگذارد. ازاینرو، در این نوشتار مختصر برآنیم تا گوشههایی از آثار و برکات عظیم این فریضه الهی را بیان نماییم.
