حضرت امام جعفر صادق(ع) پیشوای ششم مسلمانان، در این روز به دست خلیفه ی عباسی، منصور دوانیقی مسموم و در مدینه به شهادت رسید. امام صادق(ع) به شیخ الائمه نیز معروف است زیرا عمر ایشان از تمامی ائمه اطهار(ع) طولانی تر است. حضرت را در قبرستان بقیع در کنار پدر، جدّ و امام حسن مجتبی(ع) دفن کردند.آن امام به هنگام شهادت شصت و پنج سال داشته و مدت سی و چهار سال از امامت حضرتش می گذشت.در میان امامان معصوم(ع)، برای هیچ کدام همانند امام صادق(ع) فرصت و شرایط مساعدی پیش نیامد تا بتوانند در سطح وسیع به انقلاب فرهنگی بپردازند و با تشریح فرهنگ غنی و پُرمایه ی اسلام، بر گسترش این دین آسمانی بیفزایند. ولی برای امام صادق(ع) این فرصت، در گیر و دار کشمکش ها و رودرویى بنی امیه و بنی عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از این فرصت استفاده ی کامل کرد و اسلام و فقهِ آن را از دیدگاه ائمه ی اهل بیت(ع) معرفی نمود و با تربیت شاگردان بسیار و برجسته، حیات تازه ای به اسلام و مسلمین بخشید و فرهنگ ناب تشیّع را که از متن اسلام محمدی و علوی نشأت گرفته بود به جهانیان عرصه کرد. امام صادق(ع) به عنوان رییس مذهب جعفری حوزه ی علمیه ی اسلامی در سطح عمیق و وسیع تشکیل داده و علوم اسلامی را تدریس می نمود. در این حوزه، چهار هزار نفر به فراگیری علوم آل محمد(ص) می پرداخته و حضرت در این زمان، اسلام اصیل را از زیر حجاب تیره و تار اسلام بنی امیه و بنی عباس آشکار ساخت.

آیات و روایات متناسب :

امام کاظم علیه السلام :

کانَ یُعرَفُ مَوضِعُ سُجُودِ أبی عَبدِاللَّهِ بِطیبِ رِیحِهِ

سجده گاه امام صادق علیه السلام از بوی خوش آن شناخته می شد

الکافی ، ج 6 ، ص 511 .

مالک بن أنس (فقیه المدینة) :

کانَ الصادقُ علیه السلام رَجُلاً لایَخلُو مِن إحدی ثَلاثِ خِصالٍ : إمّا صائماً و إمّا قائماً و إمّا ذاکِراً و . . . طَیِّبُ المُجالَسَةِ ، کَثیرَ الفَوائدِ

امام صادق علیه السلام همیشه در یکی از سه حالت بود : یا روزه دار بود یا در حال نماز و یا ذکر می گفت . . . مجلسش نیکو و نفعش فراوان بود

بحار الأنوار ، ج 47 ، ص 16 .

سخنان برگزیده

امام صادق علیه السلام :

الغِیبَةُ أن تَقولَ فی أخیکَ ما سَتَرهُ اللَّهُ عَلَیهِ

غیبت آن است که درباره برادرت چیزی بگویی که خداوند آن را پنهان کرده است

میزان الحکمه ، ح 15510 .

امام صادق علیه السلام :

لایَتِمُّ المَعروفُ إلاّ بِثَلاثٍ : تَعجیلِهِ و تَصغیرِهِ و تَستیرِهِ

کار نیک تمام نمی شود مگر به سه چیز : شتاب در انجام دادن ، کوچک شمردن و پنهان داشتن آن

خصائص الائمه ، ص 100 .

امام صادق علیه السلام :

أروَحُ الرُّوحِ الیَأسُ عَنِ النّاسِ

خوش ترین آسایش ، نومیدی از مردم است

مشکاة الأنوار ، ص 324 .

امام صادق علیه السلام :

صِلَةُ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الحِسابَ یَومَ القیامَةِ

صله رحم حساب را در روز قیامت آسان می کند

بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 210 .

امام صادق علیه السلام :

مَن یَثِقَ بِاللَّهِ یَکفِهِ ما أهَمَّهُ مِن أمرِ دُنیاهُ و آخِرَتِهِ

هر که به خدا اعتماد کند ، خداوند کارهای دنیا و آخرتش را ، که او را بی قرار کرده اند، کفایت می کند

تحف العقول ، ص 304 .

امام صادق علیه السلام :

إعمَلِ الیَومَ فِی الدُّنیا بِما تَرجُو بِهِ الفَوزَ فِی الآخِرَةِ

امروز در دنیا کاری کن که به وسیله آن امید رستگاری در آخرت داری

تحف العقول ، ص 306 .

امام صادق علیه السلام :

مَن عَیَّرَ مُؤمِناً بِذَنبٍ لَم یَمُت حَتّی یَرتَکِبَهُ

هر کس مؤمنی را بر انجام دادن گناهی سرزنش کند ، نمی میرد تا آن که خود آن گناه را مرتکب شود

الکافی ، ج 2 ، ص 356 .

امام صادق علیه السلام :

ضَمِنتُ لِمَنِ اقتَصَدَ أن لایَفتَقِرَ

من ضمانت می کنم که هر که میانه روی پیشه کند ، فقیر نشود

الخصال ، ص 9 .

امام صادق علیه السلام :

إعرِفُوا مَنازِلَ النّاسِ عَلی قَدرِ رِوایَتِهِم عَنّا

منزلت مردم را به اندازه نقل حدیث شان از ما بشناسید

الکافی ، ج 1 ، ص 50 .

امام صادق علیه السلام :

بَرُّوا آبائکُم یَبَرَّکُم أبنائُکُم

به پدرانتان نیکی کنید تا فرزندانتان به شما نیکی کنند

تحف العقول ، ص 359 .

شعر آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی به نام "پیشوای دین" به شرح ذیل است.

حضرت صـــادق، امــام راستین /  پیـــشـوا و مقتـدای اهــل دیـن

درّ بحـــر اصــطفـا، شمـس هُدا /  افتــــخار اصــفیــا و اولیــــا

کــرد احیا، شرع جدّش‌مصطفــی /  داد رونــق، رســم و آئیــن ولا

صیت فضلش عرصه‌ی غبرا گرفت /  نهضـــت او سر  بسر دنیا گرفت

مکــتب فقه و فضیلت بــاز کرد /  دعـــوت مردم ز نــو آغاز کرد

ذو المکارم ذوالفضائل ذو الکمال / عدل قـــرآن،  رهنمای بی‌همال

مــدرس او، مشعل تابـــان نور  /  علـم وحیـانی در آن اندر ظهـور

صف‌‌بصف در آن رجال علم ودین / از افاضات جنــابش خوشه‌چیـن

عالمان در مدرسش، چون مفلسان /  بــر در اعیــان و اشراف زمــان

از جهان شد سوی بستان وصــال /  بارگــــاه قرب حیّ ذو الجــلال

مـــتصل گردیـــد با غیب وجود /  گشت فارغ زین قیود و زین حدود

السلام علیک یا ام ابیها

فردا سالروز یاد آوری غمی جان کاه برای جان های آگاه است

فردا سالروز بخون نشستن دلهای عاشق است

فردا را چه به نامم؟؟؟؟؟؟؟

سالروز شهادت ......

سالمرگ رحلت........

 غرئب غم بار..........

پر کشیدن آفتاب خانه علی

یا بی مادر شدن حسنین وزینبین 

هر چه دل تنگت دوست دارد بنام ولی با معرفت نامگذاری کن

تا که بودیم نبودیم کسی را باری کسانی میخوانند که دوست دارند دیگران آنان را بشناسند

 در خصوص بنت رسول این مصداق ندارد زیرا که زهرا نیاز به خود معرفی ندارد

او که حدیثه و محدِثه و محدَثه است چه نیاز به خاک نشینان

او را افلاکیان باور ش داشتند و بر قدومش جان نثار میکردند و خاکیان بر بازویش ضربت غلاف

چه فرق است که بدانیم یا ندانیم که این ما هستیم که نیاز به نور داریم والا خفاش را چه حاجت به نور

اگر گفته اند النظافه من الایمان  نه فقط  برای حمام های عمومی یا wc ها باشد

گفته اند تا نظافت نکنی ظرف وجودت قابل فیض نیست که درونش را گلاب ناب معرفت فاطمی بریزی

پس قدر ظرفت را بدان تطهیر کن که لا یمسه الا مطهرون تا حس کنی که فاطمه که بود و چه گفت و چه خواست

یا علی مدد

  هرشب بی حسین یلداست زینب

خرابه شـام چه نازیـباست زینب

مـحـرم از نـیـمـه بـگـذ شـــــــت

سـه سـاله درفـکرباباست زیـنب

همـه در فـکـر شــادیند وآجـیـل

امام عصر(عج) تنهاست زینب

شهادت امام زین العابدین (ع) تسلیت باد

 نام: على بن الحسین   . کنیه: ابوالحسن و ابومحمد  . القاب: زین العابدین، سید الساجدین، سجّاد، زکىّ، امین و ذوالثفنات  .

به خاطر عبادت زیاد و سجده‏هاى طولانىِ امام زین العابدین (ع)، پینه‏اى در پیشانى‏اش بسته بود. از این رو، به وى «ذوالثفنات» لقب دادندمنصب: معصوم ششم و امام چهارم شیعیان.

تاریخ ولادت: نیمه جمادى الثانى سال 38.

در مورد تاریخ ولادت آن حضرت، اختلاف است. غیر از تاریخ مزبور، مورخان روز و ماه ولادت آن حضرت را، پنجم شعبان یا نیمه جمادى الاولى یا هفتم شعبان و یا نهم شعبان ذکر کرده‏اند. در مورد سال ولادت آن حضرت نیز برخى سال 37 و برخى سال 36 هجرى را ثبت کرده‏اند.

امام زین العابدین (ع) دو سال پیش از شهادت امیر المؤمنین، على بن ابى‏طالب(ع) چشم به جهان گشود.

محل تولد:مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى). برخى مورّخان گفته‏ اند که محل تولد آن حضرت در کوفه بوده است؛ زیرا در آن هنگام، همه افراد خانواده امام على (ع) در کوفه به سر مى‏بردند

ادامه مطلب...

امام حسین علیه السلام

اِیَّاکَ وَ الظـُّلمَ مَن لا یَجِدُ علیک ناصرا الا الله عزَّ وَ جَلَّ

بر حذر باشید و بترسید از ستم کردن به کسی که یاوری جز خداوند عزوجل ندارد

لا افـلـَحَ قـَومٌ اِشتـَرَوا مَـرضاتِ المَخلوق بـِسَخَطِ الخالق

رستگار مباد مردمی که خشنودی مخلوق را در مقابل غضب خالق خریدند

لا تقولوا بـِالـَسِنَتِکـُم ما یَـنقـُصُ عَن قـَدرِکـُم

چیزی به زبانتان نیارید که از ارزش شما بکاهد

السلام علیک یا اول قتیل من نسل خیر سلیل من سلاله ابراهیم الخلیل صلی الله علیک و علی ابیک اذ قال فیک قتل الله قوما قتلوک

سلام بر تو ای اولین کشته از نسل بهترین فرزند از نسل سلاله ابراهیم خلیل درود خداوند بر تو و بر پدرت باد آنگاه که درباره تو گفت خداوند بکشد قومی را که تو را کشتند

ایام محرم ایامی است که هر شخصی به اندازه توانایی خودش میتواند از این موقعیت نهایت بهره برداری معنوی را دشته باشد زیرا دانشگاهی در محرم الحرام سال شصت ویک احداث شده است که برای تمام تاریخ میتواند تدریس داشته باشد و هر کس به فراخور حال وتوانایی خود میتواند بهره ها ببرد یکی از درس های این دانشگاه بحث خانواده است مدرس این کلاس فردی است به نام استاد تمام استاتید امام حسین ابن علی ابی طالب سید ی الشباب اهل الجنه  شخصیتی است که در لسان نبی مکرم (ص)به عنوان مصباح الهدی و السفینه النجاه معرفی شده است

ادامه مطلب...

گریه عوامل مختلفی دارد:

1- گاهی گریه نشانگر عجز و زبونی است مثل گریه ی شخص ناتوان، در برابر ظالم . (در این نوع از گریه ، گریه کننده با گریه اش تقاضای دلسوزی از طرف ظالم را دارد.)

 این چنین گریه‏ای مورد تأیید اسلام نیست، و ما معتقدیم که:  اشک کباب موجب طغیان آتش است.

2- و گاهی هم گریه بخاطر ترس از آینده تاریک و ابهام در آن است‏، چه اینکه گفته‏اند:

 گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست         صبح نزدیک است و در فکر شب تار خود است

این هم از نظر اسلام وجهی ندارد.

و اما گریه بر امام حسین(ع) نه این است و نه آن؛ بلکه گریه‏ای است که نمایانگر پیوند عاطفی با اهداف ابا عبدالله(ع) می‏باشد.

توضیح اینکه: انسانی که قلبش از سنگ نیست و عاطفه دارد؛ نمی‏تواند قطرات اشک را بر گونه بچه یتیمی ببیند که در هوای سرد برفی زمستان بخاطر نداشتن سرپناهی، گریه می‏کند.

اگر در این مورد دلمان بسوزد؛ حکایت از انسانیت ما دارد،حکایت از این دارد که از انسانیت بیگانه نیستیم و پیوندی با انسانیت داریم.

حال اگر کسی بر مظلومیت و ظلمی که بر ابا عبدالله رفته،گریه کند این حکایت می کند از اینکه من خود را از حسین (ع) و هدفش جدا نمی‏دانم و ظلم بر او و خاندانش را ظلم بر خود تلقی می‏کنم و محزون می‏شوم‏.

انسانی که هیچگونه ارتباطی بین خود و شخص دیگر قائل نیست برای او دلسوزی هم ندارد.

بهر حال این گریه نوعی اعلام وفاداری به امام و اهدافش می‏باشد،آنهم پیوند عاطفی که یاد امام حسین(ع) را همیشه زنده نگه می‏دارد و خود می‏تواند انسان را متحرک کند و به هدف امام حسین(ع) نزدیک کند.

 علاوه گریه بر امام گریه بر شخص نیست بلکه گریه بر ظلمی است که بر مذهب و اسلام رفته است که توضیح این مجال دیگری را می‏طلبد.

اخلاق و منش امام:

خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای آن حضرت به گونه‌ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود. با مردم در نهایت ادب تواضع و مهربانی رفتار می‌کرد و هیچ گاه خود را از مردم جدا نمی‌نمود.

ادامه مطلب...

سفر به سوی خراسان:

مأمون برای عملی کردن اهداف ذکر شده چند تن از مأموران مخصوص خود را به مدینه، خدمت حضرت رضا (علیه السلام) فرستاد تا حضرت را به اجبار به سوی خراسان روانه کنند. همچنین دستور داد حضرتش را از راهی که کمتر با شیعیان برخورد داشته باشد، بیاورند. مسیر اصلی در آن زمان راه کوفه، جبل، کرمانشاه و قم بوده است که نقاط شیعه‌نشین و مراکز قدرت شیعیان بود. مأمون احتمال می‌داد که ممکن است شیعیان با مشاهده امام در میان خود به شور و هیجان آیند و مانع حرکت ایشان شوند و بخواهند آن حضرت را در میان خود نگه دارند که در این صورت مشکلات حکومت چند برابر می‌شد. لذا امام را از مسیر بصره، اهواز و فارس به سوی مرو حرکت داد.ماموران او نیز پیوسته حضرت را زیر نظر داشتند و اعمال امام را به او گزارش می‌دادند.

ادامه مطلب...