بعد از استقرار انسان در زمین ، قربانی نمودن جزیی از زندگی او شد
حکایت قربانی نمودن فرزندان آدم (ع) را همه شنیده یا خوانده ایم که خداوند بعد از فرمان انجام کار برای رسیدن به قرب الهی می فرماید:
و داستان دو فرزند آدم را به حق بر آنها بخوان: هنگامى که هر کدام، کارى براى تقرب انجام دادند; اما از یکى پذیرفته شد، و از دیگرى پذیرفته نشد; (برادرى که عملش مردود شده بود، به برادر دیگر) گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم کشت»! (برادر دیگر) گفت: «(من چه گناهى دارم؟ زیرا) خدا، تنها از پرهیزکاران مى پذیرد![1]
آری خداوند تنها از پرهیزکاران می پذیرد .
و در زمانی که خداوند تبارک وتعالی حضرت زهرا (س ) را به خاتم پیامبران (ص) هدیه داد فرمودند :
ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم
اکنون که چنین است براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى کن[2]
سوال رائج بین مردم این است خداوند چه نیازی به قربانی دارد ؟
خداوند تبارک وتعالی نه جسم است و نه نیازمند .او وجودی است از هر لحاظ کامل ، و بی انتها از هر جهت ،و گوشت ها و خون های این قربانیان هرگز بخداوند نمی رسد ، خداوند نیازی به گوشت قربانی ندارد.بلکه آنچه به خداوند میرسد تقوا ،پرهیزکاری و پاکی اعمال شما بندگان است [3]
به تعبیر دیگر :هدف آن است که انسان ها با پیمودن مدارج تقوادر مسیر یک انسان کامل قرار گیرد و روز به روز به خدا نزدیک تر شود.
همه عبادات ، کلاس های تربیت برای انسان ها است .
قربانی کردن نمادی از قطع دلبستگی و وابستگی ها و جلوه ای از ایثار مال و جان در راه محبوب واقعی و رضای خدا است.
قربانی نمودن درس ایثار – فداکاری گذشت در راه خداوند و درس کمک به مستمندان ونیاز مندان به انسانها می آموزد .
و خوشا به حال آنانی که این فرصت ها را غنیمت بشمارند و با اخلاص در نیت و عمل ، پله های ترقی را طی نموده و از مقربان الهی گردند.
.jpg)
.jpg)
